sexta-feira, 1 de fevereiro de 2008

CONVERSAS CO CHAMÁN




Saúdos cordiais mi xente. Caminel Valterra, aproveitando que o temos de visita entre nós en Teré, transcribe oxe para vosés algúns fragmentos de conversas mantidas co noso Chamán amigo, Don Ruben Aguilera, que forma parte do Equip Sustentalia ainda que resida en Bolivia, serca ou perto da fronteira co Pantanal Brasileiro. El nao quis que le tomásemos fotografías (afirmou sorindo que é, na verdade, un espíritu con muitos rostos, e que o que podemos fotografar é o mais feio de todos), así que tenho que describilo someramente, para nao faltar ao seu deseo, como un ome de talvez 70 anos mui ben levados, muitas intensas experiensias marcadas en cada una das rugas do seu rosto, mixtura de pai Guaraní e mae Espanhola, mirada muito profunda, eu diría que tres, cuatro ou seis miradas mirando cada una dentro doutra... para suavisar esa impresao, un soriso amable, tranquilisador, e, desde logo, una vos mui fermosa, acostumada tanto ao Guaraní, como ao Espanhol e o Portugués. Xa levamos dos días falando de todo o divino e umano, Don Ruben é una fonte inagotable de vivensias e conhecimento. Tanto falamos que as notas que eu tomei darían para encher muitas postas, así que só vou a colocar aquí as primeiras de mi cuaderno, e o resto irá saindo pouco a pouco.




"- A tradisao do Espiritismo mais xenuinamente Brasileiro, a Umbanda, junto con elementos africanos, incorpora muitas falanxes e rituais tipicamente Tupi-Guaranís dentro do que se chama o Pobo de Aruanda. Se trata de toda una comunidade de entidades axudadoras que se manifestan através dos mediums, xa invocadas polos rituais de Umbanda, xa através doutros rituais diferentes ou por simple conexao mental con eles nas mesas brancas do Espiritismo Kardesista, que nao usa nin rituais nin símbolos. Cuando esas entidades incorporan mostran un estilo de comportamento tipicamente indíxena e as veses falan Tupí Guaraní, Nehengatú ou Portugués con ese tipo de sotaque e modos. A cura que pratican cuando incorporan é una cura vibrasional, mas con frecuensia reseitan como complemento remedios naturais do mato, dos quais posuen un impresionante conhesimento, a maioría das veses ben eficás."


-"Pois claro que o payé indíxena é un medium de incorporasao que resebe entidades guías e aliadas. Ten dos formas básicas de incorporasao: Animismo e Espiritismo. Espiritismo cuando resebe a entidades diferentes da sua propia mais abitual, ficando ésta a un lado (no meu caso manténdome consiente), entanto que o visitante do Astral usa seu corpo como instrumento de manifestasao e persepsao, expresao e asao curadora. A outra variante, eu a chamo Animismo, cuando o que estou resebendo no meu corpo nao sao claramente entidades alheias, senao manifestasoes que meu eu auténtico (ou sea, o o Eu Coletivo de mi Linhaxen) ten conformado através de sus diversas encarnasoes neste plano. Porén, sempre sabendo que todas as enerxías de mi linhaxen sao caras diversas da mesma antiquísima entidade. Antiquísima, nao eterna. Eterno só Deus."


"Veio una ves a mí una pesoa que xa tinha pasado por varios paes de santo e payés que le contaran que seu pai e o seu abó estaban encostados en su aura, sugando su enerxía, influindo en sus tendensias e desisoes, produsindo trastornos en su personalidade, a cual tinha ben claro que quen atuara en el as veses, nao era él, realmente. Pero persebía isto, arrependido e envergonhado, depois de ter atuado... en fin, os encostados estaban molestando muito e atrapalhando su evolusao e a deles.

Os outros chamáns tentaran toda clase de prosedimentos para que aquelas entidases se afastaran do pasiente e aseitaran seguir o seu propio caminho na dimensao astral, colocadas baixo a proteisao e guía de Espíritus Guías de confiansa, que les levaran a una Colonia de Recuperasao... Nao hoube xeito. Nao se conseguiu. Eles continuaban aí, encostados e atrapalhando, ainda que durante cortos períodos paresese que tinhan ido embora, que se marcharan. Mas sempre acababan retornando e manifestándose através do suxeito nos momentos mais inoportunos e de maneiras bastante inconvenientes para el.

Finalmente alguén aconselhou aquel ome que me visitase. Cuando se me abriu, eu incorporei, un após outro, a tres de mis propios guías, que examinarom muito ben su corpo astral. Nao existía ningún encostamento persibible. Iso ficou claro. Nao abía entidade externa alguna influindo nel, todo o que acontesía estaba susedendo dentro do seu propio espíritu.
Se trataba dun caso de Animismo. Nós nao somos só nós, somos toda a nosa linaxen, espiritual no que respeita ao espíritu e de sangue e de educasao no que respeita ao corpo e a nosa mente, e outras relasoes mais. Dentro de min seguirao vivindo sempre meu pai e minha mae, e dentro deles en mi, sus propios pais e así susesivamente, en tanto que me encontre veiculado por un corpo físico e noutro mental, porque a maior parte da nosa mente está formada por un susconsiente coletivo.


PRINSIPIO DE CAUSA E EFEITO: Todas as cuestioes, débitos, conflitos, desamores, enfrentamentos, todas as díbidas ou deudas pendentes verdadeiramente importantes que os pais e abós nao lograran resolver en vida, continuarao tratando de achar una solusao no corpo mental e na memoria selular do corpo dos desendentes. O pai e o abó do pasiente estaban demandando esas solusoes, sí, mas nao encostados nel, senao dentro de su propio programa mecánico, dentro da xenética mental erdada, antes de naser e incluso depois, antes de morrer os ansestrais, porque a mente erda antes que o corpo, a mente e o plano arquetípico e sutil do corpo.

Estudamos ben a fundo as demandas daquela parte da mente do pasiente que era una prolongasao confusa e doente das mentes en conflito dos seus antepasados próximos. Eu aconselhei a aquela pesoa que se volcase na compensasao e resolusao das díbidas contraidas con outras pesoas e consigo mesmos que sus parentes tinhan que ter realisado antes de desencarnar, pero que nao realisaran.
O ome o fes muito mais fasilmente do que eles o tiveran feito, xa que nao estaba tao sentimentalmente implicado: deu axudas secretas as pesoas que tinhan sido perxudicadas por su familia, até que lograran recuperarse. Só depois teve a coraxen de apresentarse a elas, contar que tinha sido el, acresentar alguna outra compensasao mais, e finalmente suplicar o perdao moral para os seus, xa mortos.

Finalmente, tudo se solusionou e o pasiente e as vítimas ficaran en paz interior, e os parentes do astral tambén, co cual foran acolhidos polos espíritus guías de su linhaxen e elevados a una dimensao mais sutil .



Cada un de nós ten una grande responsabilidade, porque cualquer paso asendente que un individuo da en su evolusao individual, fas asender ao tempo a toda su sosiedade terrena e tambén a su linhaxen, que as veses está conformado por una corrente ou cadena de sentos e até milleriros de entidades. O contrario tambén é una realidade, cuando vosé regride (regride, nao involui, un espíritu nunca involui, más as veses se bloqueia) está fasendo baixar graus en su progreso a todo su grupo ou comunidade de relasoes, e elas imediatamente cobran ou punen a vosé, para que desperte, repare, e todos recuperen o nivel que tinhan es sigan progredindo, Vida é movimento, nada permanese estático ainda que paresa.





Cuando nao se está progredindo, se está decaindo. Adormeser na rotina é clara queda, como cuando un ave deixa de mexer as asas, ainda que planee ou aproveite una corrente de vento asendente que acaba por mudar de diresao tambén. Somos seres alados que temos que estar sempre batendo nosas asas, lutando coa Lei da Gravedade para nao cair, esa é a rasao de que o Cristianismo represente alados aos seres que representan os arquetipos da evolusao asendente, os anxos. Mas os Anxos estao dentro de nós. sao nosas enerxías evolutivas asendentes. Tambén estao os demonios, que sao as estancadas. Os demonios de oxe serán os anxos de amanhá. Porén, tudo iso sao símbolos mentais, anxos e demonios nao sao mais que representasoes da nosa única enerxía espiritual e pesoal interna. Ou ela está asendendo, e entao parese anxo, ou desendendo, e parese diabo. Nao existe termo meio, porque nao existe estatismo. Su enerxía sempre está en movimento para asima ou para abaixo. Nao se trata de nao parar de bater as asas, mas sí de planear en una boa corrente asendente de cuando en cuando, e depois seguir batendo... ou, se realmente un vai ben caído, bater duro para asender de novo antes de estrelarse, para nao ter depois que pasar meses no inferno até que se recuperen as alas. Qué é o Inferno? O Inferno é o Inferos, o degrau Inferior, frecuesia pesada e lenta, lenta vibrasao e intensidade, por iso parese una prisao eterna a un espíritu que estaba antes disfrutando da extraordinaria levedade asensional que da nao ter pesos na consiensia.



O lexítimo interés de su Linhaxe por continuar progredindo asensionalmente sen ser demorados por pesos estatisados, é a causa do remorso e de coisas muito piores, chicotasos ou peas ou sacudidoes duros que vosé atrai dos membros de su propio susconsiente coletivo pesoal. Por iso antigamente, a maioría das relixioes cultuaban aos antepasados e os vivos trataban de faserse dignos deles. Sabían que estao sempre de ollo en nós, para axudar ou cobrar, porque o que fasamos coa nosa vida os representa, somos su manifestasao milenar encarnada, e as nosas ataduras tambén os atan."


" Eu acho que nunca vamos ter una soa Relixiao Mundial ou Un só Método Ofisial de armonisasao e conexao interna e integral, individual e coletiva. É nesesario ser comprensivos e tolerantes e encontrar bon que existan distintos tipos de espiritualidade para tao distintos tipos de evolusao que existen. O importante é o despertar, tomar consiensia de un mesmo e de tudo o que se contén en un. Por esa toma de consiensia comensa a cura, mas, ainda que algunas pessoas poden propisiar ese despertar através de métodos como buscar a serenidade na Ioga, outras nesesitan despertadores mais fortes e intensos, como a Ayahuasca, ou mais primitivos e que falen ao instinto primario, como os rituais de batuque ou até de sangue. Todos nós levamos ao dinosaurio dentro ainda, no cerebro reptil ou cerebelo e nas sélulas madres, O levamos xunto con o anxo e está ben levalo (é una das nosas grandes forsas), e tambén está ben permitirle desabafos instintivos cuando nesesita soltar tensoes.

Nao condus mais que ao conflito e a Ditadura ou Inquisisao dos mais fortes e pesados tentar sintetisar tudo nuna única forma. Seguro que é muito melhor que existan muitas formas diferentes e que cada un poda escolher; iso é diversidade natural, iso é riquesa vital e iso é desenvolvemento integral. Desenvolvimento do bon, verdadeira calidade de vida, significa multiplicasao das opsoes que podemos escolher libremente."

"Ten muitos tipos de curadores como ten muitos graus de pesoas en distintos graus de evolusao. Chamamos o TEOR duna pesoa á cualidade, ao grau ou grado evolutivo de su vibrasao pessoal, coisa que os videntes perseben enseguida na intensidade, limpesa e brilo da aura que emana. A maior teor, mais brilante e poderosa a aura, tanto que, igual que a lus afasta as trevas, a aura duna pesoa evoluida, só por arte da sua proximidade, é capás de lograr que se desfasan por sí sós os nós ou bloqueios vibrasionais doutras e que recomense a sirculasao detida e a asensao. Así realisa curas e fasilita evolusoes imediatas e progresos integrais, xunto con transformasoes que onten paresían imposibles e que oxe paresen miragres.


Isto se consegue a pouco que exista un mínimo de deseo sinsero de rexenerasao no pasiente, porque, se nao existe, a Lei Natural nao permite que o Curador, por evoluido que esté, interfira co libre albedrío do doente, quen, ao melhor programou con plena consiensia esa doensia desde antes de naser para que axudara a su misao, ou... talvés considera, errada e susconsientemente que presisa da doensia para pagar polos seus erros, e nao ten ninguna intensao sinsera e profunda de ser curado."



"Qué como se consegue un alto teor de vibrasao evolutiva? ...Ten muitas maneiras, e un auténtiico Chamán pasa o tempo experimentándoas todas; más ten una que é a mais segura e poderosa: se trata de exerser continuamente o serviso aos demais e a caridade.


Caridade é una palabra que nao gosta nada aos orgulhosos, espesialmente cuando nao son eles quen dao, senao quen presisan reseber.
Porén, sen dúbida tanto dar como reseber caridade con umildade e agradesimento á Fonte Orixinal de toda Caridade, que é Deus en nós, é o maior produtor e acumulador de poder enerxético pesoal.

Por qué? porque a Vida está sempre deseando que existan canais vasíos e limpos que a reconhesan, que se rendan a ela, e através dos cuais, cuando fican vasíos de sí mesmos, ela poda derramar seus dones sobre os seus , que somos todos e tudo cuanto existe, sen exclusao alguna. Amor Incondisional de verdade. Total. Entendido integralmente que Tudo é Un, Amor da Vida por sí mesma até na mais insignificante, oscura e perdida de sus partesinhas.


Más a Caridade é o Don da Divindade en nós e nao a sombra ipócrita da vaidade buscadora de reconhesemento e retorno do noso ego. Tratándose do segundo nao é Caridade, senao, como muito, Propaganda Comersial, Politiquería, Filantropía Burguesa cos pés cheirando a Grande Mierda. Caridade nao admete termo meio algún. Nao existe grande, meia ou pequena Caridade. Existe Caridade ou nao existe.


Caridade é nosa mais Alta Noblesa Espiritual e debe ser ben estudada e comprendida. Ela nao pode conter a menor expetativa, apego, vaidade, nao pode querer obter retorno, nin sequer bons resultados. Caridade nao discrimina se ten meresimento ou nao quen a nesesita. Deixe esa discriminasao para o Único Olho que Tudo o ve. Caridade de Verdade significa, como dixo un gran mestre, "que cuando das, tua mao esquerda nao ten porque saber o que a direita deu". E tambén:"fas o bem e nao mires a quen."

1 comentários:

Divinius disse...

RESPIRA A LEVEZA QUE VIVE EM TI...
SOLTA TODA A BELEZA DO TEU OLHAR...
SOLTA TODA A BRANCURA DA TUA TERNURA...
SOlTA NA ÁGUA PURA DO MAR...
Gostei do ler...)
Comenta o meu blog:)

 
© 2007 Template feito por Templates para Você